Wat waren we blij met z’n allen! Wat een opluchting dit voorjaar toen de lockdown voorbij was en we eindelijk weer mochten winkelen, uit eten konden of een dagje uit. Iedereen was er zo ontzettend aan toe. De eenzaamheid, het gebrek aan sociaal contact, de saaiheid van steeds hetzelfde, we waren er klaar mee!
Inmiddels komt het normale leven weer op gang; af en toe een klein feestje of uit eten in een restaurant met voldoende afstand van de andere bezoekers, weer met vrienden of familie afspreken. Heerlijk. Ook ik vind het super fijn om de sociale drukte weer op te zoeken.
Voor mensen met hersenletsel is dit vaak heel anders. Door onder andere vermoeidheid en overprikkeling zijn sociale activiteiten voor hen vaak ontzettend vermoeiend. Uitputtend. Het moet zorgvuldig gepland worden met voldoende rustmomenten eromheen. De sociale situatie zelf moet vaak aangepast worden; bijvoorbeeld wel een kopje thee met een vriend(in), maar niet een high tea met een groepje in een restaurant. Omdat het anders gewoonweg niet gaat. Zo zijn restaurants, cafe’s, grote openbare ruimtes, bioscopen, de supermarkt of eigenlijk alle situaties waar veel mensen bij elkaar komen al snel te druk en teveel voor mensen met overprikkeling door hersenletsel. Door de geluiden, de bewegende beelden, de geuren, de drukte, het proberen te volgen van de gesprekken. Voor veel mensen met hersenletsel is er een lockdown die nooit overgaat. Nooit.
We waren het allemaal zo zat na anderhalf jaar op en af lockdown. Sta er eens bij stil hoe dit is voor mensen die de rest van de leven hun sociale leven moeten aanpassen aan hersenletsel en daardoor altijd in een soort lockdown zitten. Een groot deel van de dag alleen, in stilte, omdat dat het enige is wat rust brengt.
Lees hier meer over overprikkeling en lees hoe ik er vanaf gekomen ben voor de behandeling CFX.
Comments